ความประทับใจในม.บูรพา....!!!
วันแรกที่เข้ามาในม.บูรพานี้ รู้สึกว่าที่นี่มีอาณาบริเวณกว้างขวางไปหมดไม่รู้ต้องทำไงต้องปรับตัวไง ไม่รู้แม้กระทั่งตึกที่ตัวเองต้องนอนพัก เรียน หรือทำกิจกรรมต่าง ๆ ไม่รู้ว่ามันอยู่ไหน ที่นี่ดูแปลกตา น่าตื่นเต้น แต่ก็
น่ากลัวด้วย แต่ดีใจค่ะ... อยู่ที่นี่มีพวกรุ่นพี่ พวกเพื่อน ๆ คอยดูแล เอาใจใส่ มีทั้งทุกข์ สุข เศร้าเคล้าน้ำตา
แต่ก็อยากบอกว่าตอนนี้ "ที่นี่คือบ้านค่ะ" รักที่นี่ ผูกพันกับที่นี่ ที่ ๆ เคยกว้างขวางแคบไปภายในเวลาเดือนนึง ทุก ๆ สิ่งทุก ๆ อย่าง สวยงาม แถมที่นี่ใกล้กับทะเลด้วยน้ะค้ะ...ตอนแรกทะเล๊..ทะเล น้ำขุ่นมากมายเลยอ่ะค่ะ ตอนนี้อยากบอกทุก ๆ คนว่า "บางแสนน้ำใสแล้วววว...เย้ ๆ ๆ "
และที่สำคัญสำหรับการอยู่ที่นี่คงไม่พ้นเพื่อนที่แสนน่ารัก(ไปทิ้ง ^-^ รึป่าว)ของชั้นนนน
1. เขียว ของเรา เป็นคนที่ผิวขาวเนียน สูงโปร่ง ฟันจัดได้อย่างตรงบล็อก งามไม่มีที่ติ ชอบเล่นมุขที่เราไม่รุ้เรื่อง มีฟาร์มสุขหรอเหงเราไม่ทันมุขเนี่ย ( หา...) เป็นคนไม่เรื่องมาก กินอาหารง่าย ๆ ไม่จุกจิกจู้จี้ สบาย ๆ มีความเป็นอิสระสูง ออกไปไหนไม่ต้องขออนุญาตใครก่อน ไม่เคยทิ้งเพื่อน ร้ากเมิงน้ะ...รับเค้าไปเรียนทุกวันเลย จัยแกม้ากมากจิง ๆ (จิง ๆ น้ะ อันนี้อ่า...) ส้มจะไม่ลืมเขียวน้ะ...(ถ้าไม่จำเป็นอ่า...5555+ ล้อเล่น)
2.ยาย ของเรา เป็นคนที่ตาโต ตัวสูง ใบหน้าเรียวยาว ได้สัดส่วน งามไม่มีเหตุผลจิง ๆ (555+) ก้ออยากบอกว่า "ถึงจะรับมุขแกไม่ทัน แต่ก้อที่ทำไปเพื่อให้เมิงได้ฮาน้ะ " ถึงจะไม่ฮาก้อเหอะ...เก็บไว้คิดเวลาคิดถึงกันไง จะได้มีเรื่องเล่าว่า เรามันห่วยแตกแค่ไหน และขอบจัยแกที่อุตส่านั่งรถกลับบ้านด้วยกานบ่อย ๆ ถึงจะขึ้นแล้วแยกย้ายกันหลับก็เหอะ..ไงเราก็นั่งไปด้วยกันน้ะ...ร้ากเมิงเหมือนกาน...แกคือเพื่อนคนแรกที่เรามาที่นี่แล้วน้ะ...จำได้มั้ยเอ่ย..???? และสัญญาว่า "เราจะไม่ลืมแกเช่นกัน" ถ้าแกไม่ลืมเราไปซะก่อนอ่าน้ะ...หุหุ
3.เจ้ ของเรา เป็นผอมเพรียว เอว 34-24-35 สูง 100 ก่า ๆ ชอบม้า...ชอบม้า...!!! (555+) นี่อีกคนงามเกินจะบรรยาย ก้ออยากบอกแกว่า ถึงเราจะบอกแกว่า "โอ๊ย...กุไม่ไหวแล้วน้ะ" แต่ถ้าเมิงต้องการเพื่อนเรายังจะไปไหวต่อเพื่อนเป็นเพื่อนแก..(แต่ต้องไปทำในสิ่งที่ดีงามน้ะ...งามเหมือนหน้าตาอ่ะ...หุหุ) นี่ก็ผ่านมาหลายเดือนแล้วเน้อ...แต่รู้สึกเหมือนเราเพิ่งจะเจอกานเลย แล้วแกจำได้มั้ยว่าแกทักเราว่าอะไรในห้องประชุม
จำไว้ให้ดี ๆ น้ะ แล้วอย่าลืมเพื่อนคนนี้ คนที่ไม่ได้เก่ง คนที่ไม่ได้สวย คนที่ไม่ได้รวย คนที่ไม่มีไรดีเลย แต่เราก้อร้ากแกมากมายเลยน้ะ...แล้วตังค์อ่ะใช้น้อย ๆ หน่อย เงินน้ะไม่ใช่กระดาษเสียดายบ้างอะไรบ้างน้ะ
(อย่าหาว่าเรา"เสือก"ล่ะ...แค่ห่วงใยในเงินทอง..เอ้ยไม่ใช่!!! ห่วงแกน้ะ) 555+ และแน่นอนว่าเราจะไม่ลืมแกเหมือนเพื่อน ๆ ข้างบนแน่นอน ถ้าแกไม่ชิงลืมเราไปซะก่อน
4.มึน ของเรา เป็นคนไม่มีไรดีเลย ไม่สวย ไม่รวย ไม่เก่ง ไม่มีเสน่ห์ ต่อทั้งสองเพศ...ไม่งามเลยแถมชอบทำไรที่ห่วยแตกอีกตะหาก(ถามจิง จิ๊ง...อายมะ....โอ๋ ๆ ล้อเล่นน้ะ) มีนคนงาม งามแบบเพอร์เฟค อยากบอกแกว่า พวกเราเป็นเพื่อนแกน้ะ มีไรบอกกันได้ ไม่ใช่เก็บไว้เงียบ ๆ คนเดียว ถ้าแกเป็นไรพวกเราจะทำไงถึงแกไม่ค่อยได้ไปเที่ยวเล่นกะพวกเราบ่อยก็เหอะ แต่พวกเราก็ไม่เคยคิดจะทิ้งแกน้ะ แกรู้ใช่ไหม "เพื่อน"เค้าไม่มีความลับกันหรอกน้ะ...ไปไหนกะใครอ่าก็บอกกันมั้ง..ถ้าเป็นไรไปจะทำไงล่ะ...(รู้มั้ยเนี่ย...???)เป็นห่วน้ะแล้วก็ไปไหนกับเพื่อนบ้างอะไรบ้างน้ะ...ไม่มีเวลาให้พวกเค้าเลยอ่า(น้อยใจจิง..จิ๊ง..)แต่ก็ร้ากแกไม่น้อยไปกว่าไอ้ตัวแสบทั้งหลายหรอกน้ะรู้ป่ะ จำไว้...พวกเราไม่ทิ้งแกแน่นอน
............................The End........................
นู๋ส้มจร๊า
ตอบลบเจ๊ทามอีกอันขึ้นไม่ได้อ่ะ
โทดน๊า
แต่แวะมาเม้นหั้ยแล้วนะ
ร๊ากกกกกกกเพิ่ลเสมอ
"แบบว่าโคตรซึ้งเลยอ่ะ"